“Vecdin ilimde erimesi, ilmin vecd içinde kaybolmasından yeğdir.” Cüneyd-i Bağdadi

25.11.2011

AY

Gün,
örttü yine peçesini yüzüne,
Yarasalar,
yarasına sürer oldu karasını..
Güneş,
gündüzü çoktan sattı geceye,
İşte ay,
o gün doğdu..
Geceyle güneşin oğlu ay,
Anasının ışığını,
babasının kara bahtını aldı..
Bu yasak aşkın meyvesi,
her karanlık çöktüğünde,
Kuytularda ağladı..
Ve insanlar onun gözyaşlarını,
Yıldız kayması sandı…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder