AY

Gün,

örttü yine peçesini yüzüne,

Yarasalar,

yarasına sürer oldu karasını..

Güneş,

gündüzü çoktan sattı geceye,

İşte ay,

o gün doğdu..

Geceyle güneşin oğlu ay,

Anasının ışığını,

babasının kara bahtını aldı..

Bu yasak aşkın meyvesi,

her karanlık çöktüğünde,

Kuytularda ağladı..

Ve insanlar onun gözyaşlarını,

Yıldız kayması sandı…