HazaN

Nasıl da biliyor bir yaprak, dalından düşeceği zamanı,
Önce yeşilinden vazgeçiyor, sonra sararıp soluyor..
İşte sevgili; biz de tıpkı dal ve yaprak gibiyiz..
Sen yeşilinden vazgeçtin ilkin sonra da sararıp düştün benden..
Söyle sevgili; yaprak da dal da bilir mi ki hazanı?
Bilirler mi ki terk edişin mevsimini?
Ben de bilmezdim sevgili,
Ben de bilmezdim, sarı ayrılıklar uğruna tüketilen yeşilleri...
Düşen dalları, kurumuş hayalleri…
Ben de bilmezdim sevgili,
Bilseydim eğer; kök olurdum, her mevsimi layıkıyla seyreder,
Yapraklara dallara nasihat ederdim…
Dallar, gücünü kökünden, gençliğini yapraklarından alır derdim..
Ve her yaprak, dalına olan aşkından sararıp solar derdim…
Unut gitsin hepsini sevgili...
Ne kök, ne dal ne de yaprak gerek..
En güzeli kurumuş bir yaprağa basıp çıkan sesten haz almak… dme®