Zamanın aralık bıraktığı kapısından 24 saat firar eden bir gündü
Bir ömürdü aslında izni, fakat zamanın koynunda yatmak ölümdü
Zaman uyumazdı, uyutmazdı ve onu acıyla beşik kertiği yapan dündü
Dün; bugünle arkadaş, yarınla sırdaştı ve dün, yarına bugünle döndü
Firari gün, zamana inat akmıyordu ve aklıyordu acılarını, yarımları tümdü
Yarınları ise; dünün sırlarını gammazlıyordu, dünü naçizane acizlikleriyle zamana gömdü
Zaman, üç parçada benlik bulurken, paramparça senlik dururken,
Zaman, üç parçada benlik bulurken, paramparça senlik dururken,
Beni senin ateşinden köz, Seni benim suyumdan öz ve bize zamanın koynundan söz ederken, kurşuni bir hayat söndü.. Ateşe, su yasaklanırken; bir damla ateşte, bir kıvılcım su bulunurken, suya ateş edilip, ateş suya vurulurken,Bu hikâye zamandan 24 saatlik bir öğüttü…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder